ഉറുമി :-
ഒരു വര്‍ഷം മുന്‍പ് വളരെ കൊട്ടിഘോഷിച്ചു ഒരു മലയാള സിനിമ ഇറങ്ങിയിരുന്നു . പേര് പഴശ്ശിരാജ . ശരത് കുമാര്‍ എന്നൊരു മസില്‍ കാണിക്കാന്‍ മാത്രം ഇപ്പോഴും അറിയാവുന്ന ഒരു നടനെ മലയാളിക്ക് സമ്മാനിച്ചു എന്നല്ലാതെ ഒരു ഗുണവും സിനിമയില്‍ കണ്ടില്ല. ഞാന്‍ കാണാത്ത പലതും സിനിമയില്‍ കണ്ടതു കൊണ്ടാവണം പലരും അതിനെ വാഴ്ത്തിയത് . ഇന്നിതാ ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ച് പറയുവാന്‍ ഉറുമി. സന്തോഷ്‌ ശിവന്റെ ചായാഗ്രഹണത്തിനു അനന്തഭദ്രത്തെക്കാളോ തൊട്ടുമുന്‍പിറങ്ങിയ ബിഫോര്‍ ദി റെയിന്‍ എന്ന സിനിമയേക്കാളോ മികവുണ്ടോ എന്ന് പറയാന് ഞാന്‍ ആളല്ലെങ്കിലും സംവിധാനത്തില്‍ ഒരു ശരാശരി പോലും അല്ലെന്നു തെളിയിക്കാന്‍ ഈ സിനിമയിലൂടെ അദ്ദേഹത്തിനു കഴിയുന്നുണ്ട് എന്ന് എനിക്ക് പറയാന് കഴിയും. എങ്കിലും ഫ്രെയിമുകളുടെ മനോഹാരിത അതൊന്നു മാത്രം ഈ സിനിമയെ നല്ലൊരു ദ്രിശ്യാനുഭവം ആക്കി മാറ്റുന്നുണ്ട് .ഒപ്പം അതുകൊണ്ട് മാത്രം പഴശ്ശിരാജയെ കാതങ്ങള്‍ പിന്നിലാക്കുന്നുമുണ്ട്. സിനിമ നല്‍കുന്ന ദ്രിശ്യാനുഭവം അതിന്റെ വൈഡ്‌ ആംഗിള്‍ ക്യാമറാവര്‍ക്കില്‍ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നതല്ല .അതിനു കടപ്പാട് സിനിമയുടെ ആഫ്റ്റര്‍ എഫക്റ്റ്സിനു കൂടി നല്‍കേണ്ടതുണ്ട് . സിനിമ ഒരു ബോറടി അല്ലെങ്കില്‍ കൂടിയും ശിഥിലമായ തിരക്കഥയും അത് ചേര്‍ത്തു വെക്കാന്‍ ഉള്ള സംവിധാന മികവില്ലായ്മയും നല്ല രീതിയില്‍ തന്നെ കല്ലു കടിയാവുന്നുണ്ട് എന്നതാണ് വാസ്തവം. എടുത്തു പറയാവുന്ന ഒന്ന് സിനിമയുടെ പാശ്ചാത്തല സംഗീതമാണ് .അത് വളരെ ചേര്‍ന്ന് പോകുന്നതായി തോന്നി.
ആരുടെ അഭിനയവും പ്രത്യേകിച്ച് എടുത്തു പറയാന് മാത്രം ഇല്ല. വിദ്യാ ബാലന്‍റെ the so called glamour show വള്‍ഗര്‍ മാത്രം എന്നേ പറയേണ്ടു.
പിന്നെ ഈ സിനിമ കാണണം എന്നുണ്ടെങ്കില്‍ അത് തീയേറ്ററില്‍ തന്നെ പോയി വേണം കാണാന്‍ . നല്ല ദൃശ്യാനുഭവങ്ങളുടെ പേരില്‍ കാണേണ്ടുന്ന ഒരു സിനിമ.സിനിമ നല്‍കുന്ന ദൃശ്യാനുഭവങ്ങള്‍ ഇഷ്ട്ടപ്പെടുന്നുവെങ്കില്‍ ഈ സിനിമ കാണേണ്ടുന്നത് തന്നെ. ചുരുക്കത്തില്‍ സിനിമയുടെ സാങ്കേതിക (ക്യാമറ ,എഡിറ്റിംഗ് ,സംഗീതം etc...) തുടങ്ങിയ ഡിപ്പാര്‍ട്ടുകള്‍ക്ക് ഒരു കയ്യടി .
ഒരു രസത്തിന് ഒരു പിരിച്ചു വച്ചൊരു റേറ്റിംഗ് :-
ടെക്നിക്കല്‍ :- 9/10 -> ഈയൊരു പെര്‍ഫെക്ഷന്‍ ഒരു നല്ല മലയാള സിനിമയില്‍ കാണണം എന്നുണ്ട് . ടെക്നിക്കല്‍ ഗിമ്മിക്ക് കാണിക്കാന്‍ വേണ്ടി കാണിക്കുന്നത് ആവാതെ.
സംവിധാനം :- 4/10.
കഥ/തിരക്കഥ/കഥാപാത്രങ്ങള്‍ :- 4/10.
